Avesta

Avesta
Traducción francesa del Avesta por Ignace Pietraszewski. Berlín, 1858.
llibru relixosu
Datos
Autor	Zoroastru
Llingua de la obra	Idioma avésticu
Llugar de la narración	Persia

El Avesta ye una coleición de testos sagraos de l'antigua Persia, pertenecientes a la relixón zoroastriana y redactaes en avésticu.

Dizse que'l "Avesta" atópase escritu en Llingua Zend. Ésta sería una llingua primixenia constituyida poles partícules de bien de llingües yá conocíes. Asina, la Llingua Zend sería una llingua muncho más universal, yá que entiesta bien de soníos yá conocíos pol home contemporaneu. Ente los principales fonemes que constitúin la Llingua Zend, destáquense los siguientes vocablos: "Sra", "yrie", "mla".

El Avesta calteníu hasta los nuesos díes ye una coleición de testos llitúrxicos qu'apenes algama la cuarta parte del Avesta completu, tal que foi compilado na dómina sasánida. Una descripción del Gran Avesta, compuestu por 21 nask (llibros), tresmitiósenos nos llibros octavu y novenu del Denkard (enciclopedia del mazdeísmo).

Yá nel sieglu XIX afayóse qu'ente los testos llegaos hasta nós hai una pequeña parte, que constitúi'l corazón de la lliturxa, escrita nuna llingua más antigua que'l restu del Avesta. Estes partes son los gathas (cantares), nun tipu de versificación similar a la de los himnos védicos, y el Yasna Haptanhaiti, escritu na mesma llingua, pero en prosa. Estes partes más antigües vienen atribuyéndose tradicionalmente a Zoroastru, pero la realidá histórica d'esti personaxe ye cuestionable y la so autoría de les gathas nun se pudo probar.

Nun hai nenguna edición completa del Avesta. La más utilizada y meyor ye la de Geldner, anque la más antigua de Westergaard ye daqué más completa, magar namái utiliza los manuscritos disponibles en biblioteques europees. Traducciones fiables más o menos completes son namái la de Darmesteter al francés y la de Wolff al alemán. Nun hai nenguna traducción fiable al español.